Driemaal werd ik geconfronteerd met wel of geen goede voornemens en verbeter- of ontwikkelplannen.
De eerste keer vroeg iemand enthousiast of ik goede voornemens had voor het nieuwe jaar. Vreemd genoeg antwoordde ik vrij snel met ‘nee, alles gaat gewoon door’. Achteraf realiseerde is me dat ik inderdaad niet (meer) bezig ben met voornemens of verbeteringen.
De tweede confrontatie was toen ik begon was na te denken over mijn strategie voor het komende jaar, zoals altijd aan het einde van het jaar. Vaak denk ik na of ik misschien zaken verwaarloosd heb of onnodig of te veel aandacht heb gegeven. Zo herijk ik mijn strategie. Maar ondertussen ben ik al een week bezig en op de flipover vellen staan nog steeds dezelfde thema’s als vorig jaar.
De derde keer bracht inzicht en rust. Een manager legde een vraag voor. Hij benoemde dat zij als bedrijf altijd maar bezig zijn met wendbaarheid en organisatieontwikkeling, omdat externe partijen daarmee bezig zijn. Dat geeft intern veel onrust en het algemene gevoel is in feite dat het goed is zoals het is. Dat maakt onzeker. Neen, niet nodig, het kan gewoon goed genoeg zijn! In zijn geval zelfs verstandig om door te gaan met de ingezette visie en strategie. Daar hoeft weinig substantieel aan te veranderen, hoewel alles en iedereen schreeuwt om ‘beter, anders, meer’. Zolang er maar op een gezonde manier (zelf) nagedacht wordt over wat er binnen en buiten het werk en de wereld afspeelt.
Waarom zijn we toch zo gevoelig voor goede voornemens, nieuwe ontwikkelingen en met onszelf verbeteren? Het heeft iets weg van FOMO, Fear Of Missing Out. Iedereen lijkt bezig met succes, is wendbaarheid, Lean en zit ‘on top of the game’. Dat lees en zie je op Social Media, hoor je om je heen, lees je in artikelen en boeken. Alsof niets deugt van wat we al doen.
Maar is dat werkelijke zo en is het anders erg dat we niet altijd meedoen? Neen, want de roep volgen om continue te verbeteren of te ontwikkelen heeft geen zin, wanneer het goed gaat. En ook niet wanneer het afgedwongen wordt en niet uit jezelf komt.
Soms is het tijd is om te wachten, gas terug te nemen, te ervaren en de ervaring die we al hebben voor zichzelf te laten werken of spreken. Dat proces is zelfs verrijkend en heeft een eigen reflectiemechanisme in zich. Ja, het is goed zoals het is. En die gedachte geeft ruimte voor tevredenheid en voor inspiratie.
Meer weten over wel of geen goede voornemens hebben? Neem contact op.
